تاریخچه و قدمت ارتودنسی دندان به زمان یونان باستان برمی گردد و از آن زمان تا به حال دائما و به طور پیوسته این شاخه مهم و پر کاربرد دندان پزشکی در حال پیشرفت تکنولوژی بوده است. استفاده از ارتودنسی برای درمان ناهنجاری های دندان و فک خیلی مفید و سودمند است، اما یکی از نقاط ضعف آن این است که ابزار ارتودنسی دندان در دهان بیمار توسط اطرافیان قابل مشاهده است. خیلی از افراد علیرغم مشکلاتی که دندان هایشان با آن مواجه هستند، به دلیل قابل مشاهده بودن براکت ها و سایر اجزای ارتودنسی، از انجام این درمان سر باز می زنند.

امروزه نوعی درمان ارتودنسی به نام ارتودنسی نامرئی وجود دارد که با بریس های فلزی سنتی بسیار متفاوت است و در ادامه قصد داریم آن را به طور جامع و کامل معرفی کنیم.

ارتودنسی نامرئی چیست؟

همانطور که از نام این ارتودنسی پیداست، این ارتودنسی شامل تمام درمان هایی می شود که در آن دستگاه ارتودنسی و اجزای آن کمتر دیده می شوند و یا اصلا قابل مشاهده نیستند. این ارتودنسی توسط بیمارانی که نمی خواستند دستگاه ارتودنسی خود دیده شود بسیار مورد استقبال قرار گرفت و به همین دلیل بزرگسالانی که حضور پررنگی در اجتماع دارند، ارتودنسی نامرئی به نسبت بریس های فلزی سنتی ترجیح می دهند.

انواع ارتودنسی نامرئی

ارتودنسی نامرئی انواع مختلفی دارد که متخصص ارتودنسی نسبت به نوع و شدت مشکلات دندانی فرد، یکی از روش های این ارتودنسی را به او پیشنهاد می کند. ارتودنسی ثابت شامل 3 نوع می شود که عبارتند از: ارتودنسی سرامیکی، ارتودنسی لینگوال (پشت دندانی) و ارتودنسی شفاف متحرک (اینویزیلاین).

ارتودنسی سرامیکی: این ارتودنسی مانند ارتودنسی ثابت فلزی است با این تفاوت که در آن به  جای استفاده از براکت های فلزی، از بریس های سرامیکی و به رنگ دندان استفاده می شود و همین باعث می شود که دستگاه ارتودنسی در دهان بیمار دیده نشود. اما یکی از معایبی که این ارتودنسی دارد مقاومت پایین آن به نسبت ارتودنسی ثابت فلزی است.

ارتودنسی لینگوال: این ارتودنسی نیز همان ارتودنسی ثابت فلزی است که به جای روی دندان ها در پشت دندان ها نصب می شود، در نتیجه توسط افراد دیگر قابل مشاهده نیست. اما به دلیل سخت بودن نصب آن، همه متخصصان ارتودنسی نصب آن را قبول نمی کنند.

ارتودنسی متحرک شفاف: در آن از سیم و براکت ارتودنسی خبری نیست؛ بلکه این ارتودنسی شامل پلاک های پلاستیکی بی رنگی می شود که به صورت ثابت در طور درمان روی دندان ها قرار نمی گیرد و می توان آن را هنگام غذا خوردن و مسواک زدن از دهان خارج کرد.